Eg har nyleg høyrt ein tale av tidlegare bibelskulelærar Øivind Andersen. Eg noterte noko frå slutten av talen som eg vil dela med bladet sine lesarar: «Jesus ble døpt på en syndsbekjennelse. All den synd som er gjort i verden fra Adam og til det siste menneske, bekjenner han som sin.
Før Paulus vart omvendt hadde han mange trøystegrunnar som han sette si lit til. Det er ikkje annleis i vår tid. Når dagen kjem då vi alle skal fram for Gud, «skal mange seia til meg: Herre, Herre! har vi ikkje profetert i ditt namn, drive ut vonde ånder i ditt namn, og gjort mange …
«Altså, liksom éin manns fall vart til fordøming for alle menneske, såleis vart og éin manns rettferdige gjerning til livsens rettferdiggjering for alle menneske.» Rom 5:18
Då Jesus uttala orda «det er fullført», då var alt det ordna som gjeld vår frelse, alt det som vi treng. Alt som skulle gjerast, var gjort.
Desse orda vart sagt til hyrdingane jule-natt. Dei same orda er like aktuelle i dag. Herren er den same. Ordet er det same. Desse to orda: «I dag», står fast. «I dag er det født dykk ein frelsar…»
Bibelen lærer at det er ei evig fortaping. Denne sanninga må forkynnast i tale og skrift i håp om at kvar ei ufrelst sjel kunne vakna opp for alvoret med å vera menneske. Livet har to utgangar, evig frelse eller evig fortaping. Predikantar, prestar og biskopar byssar folket i svevn. Fortapinga blir fornekta eller ikkje …
«Dykk òg, som før var framande og fiendar av sinnelag, i dykkar vonde gjerningar, har Gud nå forlikt med seg sjølv i kjøtslekamen hans ved døden, for å stilla dykk fram for sitt åsyn,- heilage, ulastande og ustraffelege, om de berre held ved i trua, grunnfeste og faste, og ikkje lét dykk rikka frå den …
Det er bare i Kristus vi virkelig er hellige. Dette uttrykker Martin Luther så sterkt og tankevekkende, når han utlegger teksten fra Romerbrevet 12:13:
«Reinsa difor ut den gamle surdeigen, så de kan vera ny deig, sidan de er er usyrte. For vårt påskelam er slakta, Kristus.» 1Kor 5:7b
Kopirett © 2022
