Det er bare i Kristus vi virkelig er hellige. Dette uttrykker Martin Luther så sterkt og tankevekkende, når han utlegger teksten fra Romerbrevet 12:13:
«Del ut til de hellige etter deres behov ». Da sier han: «Paulus taler her om de hellige på jorden, det vil si de kristne, og kaller dem hellige ved troen. For det ville være en stor skam, og rent bespottelig om en kristen ville nekte for at han er hellig. For da ville han bekjenne at også Kristi blod, Ånd og tale, ja, Gud selv ikke var hellig – dette som Gud brukte, alt sammen, for at han nettopp skulle være hellig».
Då eg las dette avsnittet i «Husandaktsboken » av Carl Olof Rosenius, over 6. juli, gjekk tankane til ei anna, liknande uttale av Martin Luther. Om eg ikkje hugsar feil, så las eg det i Luthers Galaterbrevskommentar på svensk – for mange år tilbake. Men eg tok vare på det, sidan det vart så godt for meg – og som eg mange gonger seinare har sitert for meg sjølv:
«Och bland dessa helgonen är også jag, Gud vare tack. Ty jag är ju döpt, och jag tror at Kristus, min Herre, genom sin död har återlöst mig från mina synder och givit mig en evig rättferdighet och helighet. Och förbannad vare var och en som icke giver Kristus den äran at han tror, at han genom hans död, ord och sakrament är rättferdiggjord och helgat.»
Kanskje det berre er to variantar av samme sak? At Rosenius tolkar det litt fritt? I så fall synest eg at det kjem klarast fram i Galatarbrevskommentaren på svensk. Eg trur ikkje det er mange som ikkje forstår det svenske sitatet, men eg kan gjerne prøva å gjengjeva også på norsk. Men eg hadde hug til å ta med det svenske, sidan eg vart så oppbygd av den!
«Og blant disse helgener er også jeg, Gud være takk. For jeg er jo døpt, og jeg tror at Kristus, min Herre, gjennom sin død har gjenløst (fridd og frelst) meg fra mine synder og gitt meg en evig rettferdighet og hellighet. Og forbannet være hver og en som ikke gir Kristus den ære at han tror at han gjennom hans død, ord og sakrament er rettferdiggjort og helliggjort».